اي لهجه ات ز نغمۀ باران فصيح تر          لـبـخـندت از تـبسم گــلــهــا مليح تر

برموي تو نسيم بهـشــتي دخيل بست          يعني نـديده از خـم زلـفت ضريح تر

اي با خداي عرش ز موسي کليـم تر          با ساکنان فــرش ز عيسي مسيح تر

وقتي سوال ميشود از بهترين رسول          از نام تو چـه پاسخي آيا صحيح تر؟

با ديدن تو عشق نمک گير شد که ديد          روي تو را ز چهـرۀ يوسف مليح تر

 تـو حسن مطلع غـزل سـبــز خلـقـتي

حـسـن خـتـام قـصـه ي ناب نـبــوّتـي

 بر چهرۀتو نقش تـــبـــسم هميشگي         در بيـن سينه ات غم مردم هميشگي

دريـــايي و نــمـــايش آرامشي ولي          در پهنـۀ دل تو تــــلاطــم همـيـشگي

دروسعتي که عطرسکوت تومي وزد         بارانــــي از تــرانــه، ترنم هميشگي

با حکمت ظريف توما بين عشق وعقل        سـازش هـمـيـشـگي و تفاهم هميشگي

خورشيد جاودانۀ اشراق روي توست

سرچشمۀ «مکارم الاخلاق» خوي توست

تکرار نــــــــــام تو شده آواز جبرئيل          آگــاهــي از مـقـام ،تو اعجاز جبرئيل

تا اوج عرش در شب معراج رفته اي         بالاتر از نهـايت پــرواز جــبــرئــيــل

مثل حريـــــر روشني از نور پهن شد         در مــقــدم «بُـــراق» پـر باز جبـرئيل

مداح آستــــــــان تو و دوستان تـوست         بايـد شـنـيـد وصف شــما را ز جبرئيل

 سرمست نام توست بزرگ فرشتگـان

پـيـر غـلام توست بـزرگ فـرشتـگـان

 در آســـمـان عـــــرش تمام ستاره ها          بر نــور با شـکآوه تو دارند اشاره ها

چشم تو آينه ست؛ نه، آيينه چشم توست          بايـد عـوض شـود روش استـعـاره ها

شصت وسه سال عمر سراسر زلال تو          داده ست آبـــرو به تـمــام هــزاره هـا

عيسي کشند و غــمزده ناقوس ها ولي          نام تو زنـــده است بر اوج مـنـاره هـا

 گـلواژه اي براي هميشه است نــام تو

ثبت است بر جريده ي عـالــم دوام تو